علیرضا کاوه، نویسنده، پژوهشگر و نظریه‌پرداز سینما، در آثار خود مفهوم «لحن» را از جایگاهی حاشیه‌ای به یکی از کلیدی‌ترین ارکان تحلیل سینمایی بدل می‌کند. او در کتاب‌های خود، به‌ویژه در گونه‌ی سینمایی: لحن و نظام ارزشی (۱۳۹۹)، هفت گونه‌ی سینما: کتاب اول (۱۴۰۱)، کتاب دوم (۱۴۰۲) و کتاب سوم (۱۴۰۳)، «لحن» را نه‌فقط به‌عنوان ابزاری برای تمایز ژانرها، بلکه به‌مثابه یک نظام ادراکی، اخلاقی و حسی در مواجهه با فیلم‌ها صورت‌بندی می‌کند.
در نظریه‌ی کاوه، لحن از سطح بیان فراتر می‌رود و به نقطه‌ی تلاقی روایت، ایدئولوژی، سبک و تجربه‌ی زیسته‌ی تماشاگر بدل می‌شود. او به‌جای تفسیر فیلم‌ها تنها با اتکا به قواعد ژانری، پیشنهاد می‌کند که ارزش‌گذاری، احساس، و نوع نگاه به زندگی در تحلیل هر فیلم به‌عنوان یک متن لحنی در نظر گرفته شود.
در این رویکرد نو، آثار سینمایی نه صرفاً متعلق به یک ژانر، بلکه دارای زبان لحنی خاص خود هستند که در بستر تاریخی، فرهنگی و احساسی شکل گرفته است. به‌عبارت دیگر، لحن در نظریه‌ی علیرضا کاوه، نه یک ویژگی فرعی، بلکه یک ساختار اصلی معناپرداز است.
ارجاع نظری
این دیدگاه‌ها به‌صورت تفصیلی در آثار علیرضا کاوه منتشر شده‌اند. برای مطالعه بیشتر، به کتاب‌های زیر مراجعه کنید:
- کاوه، علیرضا. گونه‌ی سینمایی: لحن و نظام ارزشی. انتشارات روزنه‌کار، ۱۳۹۹.
- ———. هفت گونه‌ی سینما: کتاب اول. روزنه‌کار، ۱۴۰۱.
- ———. هفت گونه‌ی سینما: کتاب دوم. روزنه‌کار، ۱۴۰۲.
- ———. هفت گونه‌ی سینما: کتاب سوم. روزنه‌کار، ۱۴۰۳.
برای اطلاعات بیشتر، به وب‌سایت رسمی نویسنده مراجعه کنید:
alirezakaveh.com
اطلاعات بیشتر دربارهٔ کتاب‌ها در این صفحه:
کتاب‌های علیرضا کاوه